در سال ۲۰۰۹، تلسکوپ فضایی کپلر به‌طورمداوم تقریبا به ۲۰۰ هزار ستاره در گوشه‌ی کهکشان راه شیری چشم دوخته بود. این رصدخانه با موقعیت‌یابی سیاره‌های سنگی کوچک در مناطق معتدل ازنظر گرما و خورشیدهای زرد و درک میزان منحصربه‌فردبودن زمین در کل جهان، به‌دنبال مکان‌هایی می‌گشت که ممکن بود میزبان حیات باشند. هرچند مأموریت این تلسکوپ عرصه‌ی مطالعه‌ی سیاره‌های فراخورشیدی را متحول کرد، اهداف اصلی مدنظر تا حد زیادی تحقق نیافت.